నా కళల రాకుమారికి_3

ప్రాణేశ్వరీ...

మన వివాహ సమయమున నా మనసులోని మాట నీకు చెప్పాలనిపించింది.

నీ మేనికి సొగసులద్దు ఆ పసుపు ను ఏ చేతులు దంచునో కదా!!!

నీ నుదుటన కొలువుండు ఆ కుంకుమ, ఏ పువ్వు ఇచ్చునో కదా!!!

నీ కళ్ళకు అంటుకొను ఆ కాటుక కు ఎంత అదృష్టమో కదా!!!

  నీ ముక్కును అంటుకొని ముంగెరా అందం పెరుగుతుంది కదా!!!

నీ కాలికి పారాణి గా మారిన ఆ కస్తూరి ఏ జన్మ లో పుణ్యం చేసుకుందో కదా!!!

నీ చేతులకు కొత్త రంగుని ఇచ్చే ఆ గోరింట ని పెంచే చేతులు, కోసే చేతులు, రుబ్బే చేతులు పుణ్యం చేసుకుంటాయి కదా!!!

నీ వాలు జడలో కొలువుదీరిన ఆ పుష్పములు ఏ జన్మలో పుణ్యం చేసుకున్నాయో కదా!!!

నీ మేని పరిమళమున ఆ గంధం ఏమాత్రం నిలువును!!!

నీ చేతి స్పర్శ సోకి ఆ కొబ్బరి బొండం లో నీరు అమృతం కాకుండా ఉండగలదా!!!

నీ నుదుటన బాసికం ఏ చేతులు కట్టేనో కదా!!!

నీ మెడలో మాంగళ్యం గా నిలిచే ఆ బంగారాన్ని తయారు చేసిన చేతులను ఎలా మర్చిపోతాను!!!

నీ మేనికి అంటి చుట్టుకునే ఆ పట్టు చీర గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే,

పట్టు ఇచ్చిన పట్టు పురుగుల దగ్గర నుంచి నేసిన చేనేత చేతులు వరకు అందరికి నా పాదాభివందనాలు.

ఆ రోజు నిన్ను తలుచుకుంటుంటే, నీ దిష్టి చుక్కకు కూడా దిష్టి తగిలేలా వుంది.

కాలి వెలికి తొడిగిన మెట్టే సాక్షిగా నేను నీకు బానిసను, నువ్వు నా దేవత వి.

చేతి వెలికి తొడిగిన ఉంగరం సాక్షిగా నువ్వే మా ఇంటి మహా లక్ష్మి వి.

మెడలో  కట్టిన మాంగళ్యం సాక్షిగా తుది శ్వాస వరకూ నీతోనే వుంటా.

నీ నుదుటన పెట్టిన కుంకుమ సాక్షిగా నిన్ను పూజిస్తా.

నీ మెడలో మూడు ముళ్ళు వేస్తూ నిన్ను అంత దగ్గరగా చూస్తుంటే... అలానే చూస్తుండిపోవాలనిపించింది.

నీతో కలిసి అగ్ని సాక్షిగా ఏడు అడుగులు వేయిస్తుంటే, నాకైతే అలానే నీ వేలు పట్టుకుని ప్రపంచాన్ని చుట్టేయాలనిపించింది.

నీ చెవి ఝంకా కంటే నువ్వు నవ్వినప్పుడు నీ బుగ్గన సోట్టే చూడముచ్చటగా వుంది. 

నీ వడ్డాణం కంటే ఆ నడుమున మడతే అందంగా అనిపించింది.

నీ మెడలోని హారం కంటే ఆ మెడ వంపే చాలా బావుంది.

నీ చేతి గాజుల కంటే ఆ పట్టు రైక చెమటే ఇంకా గుర్తుంది.

నా ముద్దులని నువ్వు నీటి చుక్కలతో కొలిస్తే, ఒక మహా సముద్రాన్ని సృష్టించగలను.

నా కౌగిలింతలను ఒక ఆకుతో లెక్కిస్తే, ఒక అభయారణ్యాన్ని సృష్టించగలను.

నా మురిపాలను ఇసుక రేణువులతో తూచితే, మరో భూమండలాన్ని సృష్టించగలను.

నా ప్రేమను గాలితో పోల్చి చుస్తే, మరో ఆకాశాన్ని సృష్టించగలను.